17 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2015
Οχι στην επιλεκτική θρησκευτικότητα

Αναπτύσσοντας το θέμα «Εκκλησιαστική κήδευση και ταφή ή καύση», ο Γεώργιος Ανδρουτσόπουλος, Λέκτορας της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών- Δικηγόρος, υπογράμμισε μεταξύ άλλων ότι «δεν είναι δυνατόν να υιοθετεί μέρος των απόψεων της Εκκλησίας ο Ορθόδοξος Χριστιανός, κατά το δοκούν». O ίδιος τόνισε παράλληλα ότι η καύση αντίκειται στην παράδοση της Εκκλησίας, η οποία όμως κατοχυρώνεται και αυτή συνταγματικά μαζί με τους κανόνες, διότι αποτελεί εσωτερικό δίκαιο της Ορθόδοξης Εκκλησίας, το οποίο προστατεύεται από το Σύνταγμα με βάση τη θρησκευτική ελευθερία, εφόσον βεβαίως δεν αντιβαίνει σε νόμους γενικής ισχύος ή στη δημόσια τάξη ή στα χριστά ήθη. Από την άλλη πλευρά, ο ίδιος εισηγητής επεσήμανε ότι ορθώς ο νόμος προέβλεψε τη δυνατότητα καύσης μετά θάνατο για τους Ελληνες πολίτες, εφόσον το επιθυμούν, ανεξαρτήτως του τι πρεσβεύει η θρησκεία όπου ο καθένας ανήκει. Εξέφρασε, ωστόσο, την άποψη ότι υπάρχει ένα μειονέκτημα, εξηγώντας ότι αν δεν υπάρχει έγγραφη δήλωση του θανόντος ότι επιθυμεί την καύση, υπάρχει περίπτωση η σύζυγος ή οι στενότεροι συγγενείς μέχρι δεύτερου βαθμού να αποφασίσουν αυτοί στην ουσία για τον τρόπο με τον οποίο θα ήθελε υποτιθέμενα να διαθέσει ο ίδιος το σώμα του μετά θάνατο.

Ο κ. Ανδρουτσόπουλος επεσήμανε ότι θα έπρεπε να υπάρχει μια ασφαλιστική δικλείδα, «μια νομοθετική πρόβλεψη ώστε να υπάρχει δυνατότητα σε οιονδήποτε τρίτο, πέραν από τους συγγενείς ή τη σύζυγο, να προσκομίσει ενώπιον του αρμόδιου κατά τόπου Εισαγγελέα, στοιχεία, τα οποία θα αποτελούσαν όριο για τη δικαστική εξουσία, εν προκειμένω για τον αρμόδιο εισαγγελέα, ο οποίος θα τα λάμβανε υπόψη και θα έπαιρνε την καταλληλότερη απόφαση, η οποία θα αντικατόπτριζε κατά τον σαφέστερο μάλλον τρόπο, την πραγματική επιθυμία του θανόντος».

Οχι στην επιλεκτική θρησκευτικότητα

Αναπτύσσοντας το θέμα «Εκκλησιαστική κήδευση και ταφή ή καύση», ο Γεώργιος Ανδρουτσόπουλος, Λέκτορας της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών- Δικηγόρος, υπογράμμισε μεταξύ άλλων ότι «δεν είναι δυνατόν να υιοθετεί μέρος των απόψεων της Εκκλησίας ο Ορθόδοξος Χριστιανός, κατά το δοκούν». O ίδιος τόνισε παράλληλα ότι η καύση αντίκειται στην παράδοση της Εκκλησίας, η οποία όμως κατοχυρώνεται και αυτή συνταγματικά μαζί με τους κανόνες, διότι αποτελεί εσωτερικό δίκαιο της Ορθόδοξης Εκκλησίας, το οποίο προστατεύεται από το Σύνταγμα με βάση τη θρησκευτική ελευθερία, εφόσον βεβαίως δεν αντιβαίνει σε νόμους γενικής ισχύος ή στη δημόσια τάξη ή στα χριστά ήθη. Από την άλλη πλευρά, ο ίδιος εισηγητής επεσήμανε ότι ορθώς ο νόμος προέβλεψε τη δυνατότητα καύσης μετά θάνατο για τους Ελληνες πολίτες, εφόσον το επιθυμούν, ανεξαρτήτως του τι πρεσβεύει η θρησκεία όπου ο καθένας ανήκει. Εξέφρασε, ωστόσο, την άποψη ότι υπάρχει ένα μειονέκτημα, εξηγώντας ότι αν δεν υπάρχει έγγραφη δήλωση του θανόντος ότι επιθυμεί την καύση, υπάρχει περίπτωση η σύζυγος ή οι στενότεροι συγγενείς μέχρι δεύτερου βαθμού να αποφασίσουν αυτοί στην ουσία για τον τρόπο με τον οποίο θα ήθελε υποτιθέμενα να διαθέσει ο ίδιος το σώμα του μετά θάνατο.

Ο κ. Ανδρουτσόπουλος επεσήμανε ότι θα έπρεπε να υπάρχει μια ασφαλιστική δικλείδα, «μια νομοθετική πρόβλεψη ώστε να υπάρχει δυνατότητα σε οιονδήποτε τρίτο, πέραν από τους συγγενείς ή τη σύζυγο, να προσκομίσει ενώπιον του αρμόδιου κατά τόπου Εισαγγελέα, στοιχεία, τα οποία θα αποτελούσαν όριο για τη δικαστική εξουσία, εν προκειμένω για τον αρμόδιο εισαγγελέα, ο οποίος θα τα λάμβανε υπόψη και θα έπαιρνε την καταλληλότερη απόφαση, η οποία θα αντικατόπτριζε κατά τον σαφέστερο μάλλον τρόπο, την πραγματική επιθυμία του θανόντος».

Τα πιο διαβασμενα