13 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2020
Η μεγάλη δικαστική μάχη για τις βραχυχρόνιες μισθώσεις τύπου Airbnb

 

 

Διχασμένο είναι το ελληνικό κοινό εν όψει και των δικαστικών εξελίξεων για τη νομιμότητα ή μη της εκμετάλλευσης ακινήτων μέσω βραχυχρόνιων μισθώσεων τύπου Airbnb.

Με διαφορά ελάχιστων ημερών, εκδόθηκαν δύο παντελώς αντιφατικές αποφάσεις από Μονομελή Πρωτοδικεία της χώρας μας. Το μεν Πρωτοδικείο Ναυπλίου, συμπλεόμενο με την μέχρι στιγμής ελληνική νομολογία, το δε Πρωτοδικείο Αθηνών πιο εναρμονισμένο με την σύγχρονη πραγματικότητα. Και εδώ τίθεται το ερώτημα αν η κοινωνική στεγαστική πολιτική της χώρας μας είναι σωστή ή μήπως πρέπει τελικά να εκσυγχρονιστεί!

Από τη μία, η απόφαση – βόμβα υπ’ αρ. 263/2019 του Μονομελούς Πρωτοδικείου Ναυπλίου, η οποία απαγορεύει τη χρήση διαμερίσματος σε πολυκατοικία του Ναυπλίου, για βραχυπρόθεσμη ενοικίαση, τύπου Airbnb, φαινόταν να είχε ανοίξει το δρόμο και για άλλες διεκδικήσεις για αντίστοιχες υποθέσεις σε όλη την Ελλάδα. Η απόφαση δέχεται την αίτηση ασφαλιστικών μέτρων των υπολοίπων ιδιοκτητών διαμερισμάτων της πολυκατοικίας, και καλεί τον ιδιοκτήτη να παύσει την προσβολή του κανονισμού σύστασης της πολυκατοικίας (ο οποίος πιθανότατα δεν περιείχε πρόβλεψη για τις βραχυχρόνιες μισθώσεις), να μην επαναλάβει στο μέλλον την επαγγελματική χρήση της υπό στοιχεία οριζοντίου ιδιοκτησίας – διαμερίσματος, της οποίας είναι κυρία, ως τουριστικού καταλύματος και να περιοριστεί στη χρήση αυτής ως κατοικίας.

Η παραπάνω απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Ναυπλίου κινείται στο πλαίσιο της υπ’ αρ. 16158/2018 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης, η οποία υποχρέωνε την ιδιοκτήτρια βίλας σε συγκρότημα στην Κασσάνδρα Χαλκιδικής «να παύσει την προσβολή του κανονισμού της σύστασης και να απέχει από οποιαδήποτε σχετική προσβολή αυτών στο μέλλον και να παύσει και να μην επαναλάβει την επαγγελματική χρήση της διηρημένης ιδιοκτησίας της ως τουριστικού καταλύματος και να περιοριστεί στη χρήση αυτής ως κατοικίας», δικαιώνοντας τελικά τους  ιδιοκτήτες τριών κατοικιών, οι οποίοι κέρδισαν την αγωγή σε βάρος της τέταρτης ιδιοκτήτριας.

Από την άλλη πλευρά, η υπ’ άρ. 1259/2019 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών ακυρώνει το παραπάνω σκεπτικό, απορρίπτοντας την αγωγή των ιδιοκτητών διαμερισμάτων σε πολυκατοικία της πλατείας Βικτωρίας στην Αθήνα, οι οποίοι είχαν στραφεί εναντίον άλλης ιδιοκτήτριας που εκμεταλλευόταν το ακίνητό της μέσω Airbnb.

Στη συγκεκριμένη υπόθεση οι ενάγοντες, υποστήριξαν ότι η βραχυχρόνια μίσθωση έγινε κατά παράβαση του κανονισμού της πολυκατοικίας. Επιπλέον υποστήριξαν ότι υπήρχε μεγάλο αίσθημα ανασφάλειας, συνεχείς οχλήσεις κατά τις ώρες κοινής ησυχίας και ολονύκτια πάρτι από τους επισκέπτες, βλάβες στον ανελκυστήρα λόγω της επιβάρυνσής του με ανθρώπους και αποσκευές κ.ά. ενώ η ιδιοκτήτρια, παρά τις επανειλημμένες τηλεφωνικές κλήσεις που δέχθηκε, αρνήθηκε να σταματήσει τη βραχυχρόνια μίσθωση του ακινήτου της.

Κατόπιν τούτων, η διαχειρίστρια της πολυκατοικίας επικαλέστηκε τον κανονισμό της πολυκατοικίας, ο οποίος επιτρέπει σε κάθε ιδιοκτήτη να χρησιμοποιεί το ακίνητό του όπως επιθυμεί, αρκεί να μην παρενοχλούνται τα δικαιώματα των υπόλοιπων ιδιοκτητών και να μην απειλείται η ασφάλεια, η υγιεινή, η στερεότητα και η ευπρέπεια του κτιρίου και καθώς και οι  ζωές όσων κατοικούν σε αυτό και συνακόλουθα ζήτησε την απαγόρευση της βραχυχρόνιας μίσθωσης του εν λόγω διαμερίσματος.

Ωστόσο το δικαστήριο κινούμενο στον αντίποδα της προαναφερθείσας απόφασης του Πρωτοδικείου Ναυπλίου, επέτρεψε στην ιδιοκτήτρια να συνεχίσει τελικά τη νόμιμη δραστηριότητά της, δηλαδή την εκμίσθωση του διαμερίσματός της μέσω διαδικτυακών πλατφόρμων, όπως αυτή της Airbnb, για βραχυχρόνιο διάστημα.

Η παραπάνω νομολογιακή σύγκρουση ήρθε να «ταράξει» την πάγια νομολογία και να δώσει μια λύση και ένα τέλος στη σύγχυση που επικρατεί με τη μη ξεκάθαρη θέση της νομολογίας για το τι είναι πραγματικά σωστό και νόμιμο και τι όχι. Φαίνεται πως η τελευταία απόφαση υπ’ αρ. 1259/2019 του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών θα αποτελέσει σταθμό, δημιουργώντας τη νομική οδό μέσω της οποίας επιτέλους θα δοθεί λύση σε ιδιοκτήτες που ήδη εμπλέκονται σε ανάλογες υποθέσεις ή αναμένεται να εμπλακούν στο μέλλον.

Είναι ενδεικτικό ότι μέχρι πρότινος αρκετές αποφάσεις των δικαστηρίων εξαντλούνταν σε ερμηνείες των κανονισμών για πολυκατοικίες που συντάχθηκαν εδώ και πολλές δεκαετίες.

Πώς θα μπορούσε άλλωστε τότε ο νομοθέτης, παραδείγματος χάρη εν έτει 1960, να προβλέψει τα δεδομένα της σημερινής εποχής;

Πώς είναι δυνατόν ένα τόσο εξελιγμένο και εναρμονισμένο με τις σύγχρονες απαιτήσεις και την καθημερινότητα μοντέλο να ερμηνεύεται τόσο στενά έχοντας ως βάση πρότυπα τόσο παρελθοντικά έως και παρωχημένα;

Μήπως είναι καιρός να αποβληθεί αυτή η αρνητική νοοτροπία απέναντι σε οτιδήποτε σύγχρονο και να εξεταστεί η τυχόν θετική όψη της γενικότερης νομιμοποίησης των Airbnb υπό το πρίσμα της εποχής της πληροφορίας και του διαδικτύου;

Άλλωστε ο νομοθέτης ήδη δεν έχει αναγνωρίσει βάσει της ειδικής νομοθεσίας τον τρόπο αυτό εκμετάλλευσης των βραχυχρόνιων μισθώσεων; Συνεπώς ο εφαρμοστής του νόμου οφείλει να αποβάλει απαρχαιωμένες αντιλήψεις και να αντιληφθεί πως αυτές προκαλούν δυσχέρειες στην καθημερινότητα.

Φαίνεται πως για πρώτη φορά Δικαστής κοιτά με υπευθυνότητα και επίγνωση την όλη κατάσταση και τη σύγχρονη πραγματικότητα. Η συγκεκριμένη απόφαση αποτελεί και την πρώτη στα χρονικά απόφαση που δικαιώνει και προστατεύει το δικαίωμα για εκμετάλλευση ακινήτου, μέσω βραχυχρόνιων μισθώσεων τύπου Airbnb και μάλιστα υπό την ιδιαίτερη συνθήκη, όπου το ακίνητο είναι διαμέρισμα πολυκατοικίας και υπάγεται στις διατάξεις της οριζόντιας ιδιοκτησίας, δίνοντας τελικά πράσινο φως στο Airbnb!

Φαίνεται πως τα «συν» των βραχυχρόνιων μισθώσεων ίσως είναι πολύ περισσότερα τελικά, ιδιαίτερα αν λάβουμε υπόψιν μας τις νέες θέσεις εργασίας, τη διευκόλυνση πολλών ανθρώπων στην καθημερινότητά τους, την αύξηση στα εισοδήματα ιδιοκτητών που έχουν πληγεί καίρια από την οικονομική κρίση, την ανάπτυξη του τουρισμού και πολλά άλλα που έλαβε υπόψη του το δικαστήριο για να καταλήξει σε αυτήν την τόσο σημαντική απόφαση! Μάλλον ήρθε η ώρα να αποδεχθούμε όλοι μας αυτή τη νέα μορφή αστικής μίσθωσης!

Τέλος, αξίζει να αναφερθεί πως μόλις εχθές το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΔΕΕ) δικαίωσε την Airbnb σε απόφασή του, ορίζοντας ότι πρόκειται για διαδικτυακή πλατφόρμα υπηρεσιών και όχι κτηματομεσιτική εταιρεία και επομένως δεν ελέγχει ούτε δεσμεύει τους ιδιοκτήτες ή τα καταλύματα που είναι εγγεγραμμένα στην πλατφόρμα της.

Η δικηγορική εταιρία NEWLAW εξειδικεύεται σε ζητήματα που άπτονται των βραχυχρόνιων μισθώσεων και παραμένει στη διάθεση κάθε ενδιαφερομένου για την παροχή νομικών συμβουλών.

Τηλέφωνο επικοινωνίας : 2310 551 501

Η μεγάλη δικαστική μάχη για τις βραχυχρόνιες μισθώσεις τύπου Airbnb

 

 

Διχασμένο είναι το ελληνικό κοινό εν όψει και των δικαστικών εξελίξεων για τη νομιμότητα ή μη της εκμετάλλευσης ακινήτων μέσω βραχυχρόνιων μισθώσεων τύπου Airbnb.

Με διαφορά ελάχιστων ημερών, εκδόθηκαν δύο παντελώς αντιφατικές αποφάσεις από Μονομελή Πρωτοδικεία της χώρας μας. Το μεν Πρωτοδικείο Ναυπλίου, συμπλεόμενο με την μέχρι στιγμής ελληνική νομολογία, το δε Πρωτοδικείο Αθηνών πιο εναρμονισμένο με την σύγχρονη πραγματικότητα. Και εδώ τίθεται το ερώτημα αν η κοινωνική στεγαστική πολιτική της χώρας μας είναι σωστή ή μήπως πρέπει τελικά να εκσυγχρονιστεί!

Από τη μία, η απόφαση – βόμβα υπ’ αρ. 263/2019 του Μονομελούς Πρωτοδικείου Ναυπλίου, η οποία απαγορεύει τη χρήση διαμερίσματος σε πολυκατοικία του Ναυπλίου, για βραχυπρόθεσμη ενοικίαση, τύπου Airbnb, φαινόταν να είχε ανοίξει το δρόμο και για άλλες διεκδικήσεις για αντίστοιχες υποθέσεις σε όλη την Ελλάδα. Η απόφαση δέχεται την αίτηση ασφαλιστικών μέτρων των υπολοίπων ιδιοκτητών διαμερισμάτων της πολυκατοικίας, και καλεί τον ιδιοκτήτη να παύσει την προσβολή του κανονισμού σύστασης της πολυκατοικίας (ο οποίος πιθανότατα δεν περιείχε πρόβλεψη για τις βραχυχρόνιες μισθώσεις), να μην επαναλάβει στο μέλλον την επαγγελματική χρήση της υπό στοιχεία οριζοντίου ιδιοκτησίας – διαμερίσματος, της οποίας είναι κυρία, ως τουριστικού καταλύματος και να περιοριστεί στη χρήση αυτής ως κατοικίας.

Η παραπάνω απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Ναυπλίου κινείται στο πλαίσιο της υπ’ αρ. 16158/2018 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης, η οποία υποχρέωνε την ιδιοκτήτρια βίλας σε συγκρότημα στην Κασσάνδρα Χαλκιδικής «να παύσει την προσβολή του κανονισμού της σύστασης και να απέχει από οποιαδήποτε σχετική προσβολή αυτών στο μέλλον και να παύσει και να μην επαναλάβει την επαγγελματική χρήση της διηρημένης ιδιοκτησίας της ως τουριστικού καταλύματος και να περιοριστεί στη χρήση αυτής ως κατοικίας», δικαιώνοντας τελικά τους  ιδιοκτήτες τριών κατοικιών, οι οποίοι κέρδισαν την αγωγή σε βάρος της τέταρτης ιδιοκτήτριας.

Από την άλλη πλευρά, η υπ’ άρ. 1259/2019 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών ακυρώνει το παραπάνω σκεπτικό, απορρίπτοντας την αγωγή των ιδιοκτητών διαμερισμάτων σε πολυκατοικία της πλατείας Βικτωρίας στην Αθήνα, οι οποίοι είχαν στραφεί εναντίον άλλης ιδιοκτήτριας που εκμεταλλευόταν το ακίνητό της μέσω Airbnb.

Στη συγκεκριμένη υπόθεση οι ενάγοντες, υποστήριξαν ότι η βραχυχρόνια μίσθωση έγινε κατά παράβαση του κανονισμού της πολυκατοικίας. Επιπλέον υποστήριξαν ότι υπήρχε μεγάλο αίσθημα ανασφάλειας, συνεχείς οχλήσεις κατά τις ώρες κοινής ησυχίας και ολονύκτια πάρτι από τους επισκέπτες, βλάβες στον ανελκυστήρα λόγω της επιβάρυνσής του με ανθρώπους και αποσκευές κ.ά. ενώ η ιδιοκτήτρια, παρά τις επανειλημμένες τηλεφωνικές κλήσεις που δέχθηκε, αρνήθηκε να σταματήσει τη βραχυχρόνια μίσθωση του ακινήτου της.

Κατόπιν τούτων, η διαχειρίστρια της πολυκατοικίας επικαλέστηκε τον κανονισμό της πολυκατοικίας, ο οποίος επιτρέπει σε κάθε ιδιοκτήτη να χρησιμοποιεί το ακίνητό του όπως επιθυμεί, αρκεί να μην παρενοχλούνται τα δικαιώματα των υπόλοιπων ιδιοκτητών και να μην απειλείται η ασφάλεια, η υγιεινή, η στερεότητα και η ευπρέπεια του κτιρίου και καθώς και οι  ζωές όσων κατοικούν σε αυτό και συνακόλουθα ζήτησε την απαγόρευση της βραχυχρόνιας μίσθωσης του εν λόγω διαμερίσματος.

Ωστόσο το δικαστήριο κινούμενο στον αντίποδα της προαναφερθείσας απόφασης του Πρωτοδικείου Ναυπλίου, επέτρεψε στην ιδιοκτήτρια να συνεχίσει τελικά τη νόμιμη δραστηριότητά της, δηλαδή την εκμίσθωση του διαμερίσματός της μέσω διαδικτυακών πλατφόρμων, όπως αυτή της Airbnb, για βραχυχρόνιο διάστημα.

Η παραπάνω νομολογιακή σύγκρουση ήρθε να «ταράξει» την πάγια νομολογία και να δώσει μια λύση και ένα τέλος στη σύγχυση που επικρατεί με τη μη ξεκάθαρη θέση της νομολογίας για το τι είναι πραγματικά σωστό και νόμιμο και τι όχι. Φαίνεται πως η τελευταία απόφαση υπ’ αρ. 1259/2019 του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών θα αποτελέσει σταθμό, δημιουργώντας τη νομική οδό μέσω της οποίας επιτέλους θα δοθεί λύση σε ιδιοκτήτες που ήδη εμπλέκονται σε ανάλογες υποθέσεις ή αναμένεται να εμπλακούν στο μέλλον.

Είναι ενδεικτικό ότι μέχρι πρότινος αρκετές αποφάσεις των δικαστηρίων εξαντλούνταν σε ερμηνείες των κανονισμών για πολυκατοικίες που συντάχθηκαν εδώ και πολλές δεκαετίες.

Πώς θα μπορούσε άλλωστε τότε ο νομοθέτης, παραδείγματος χάρη εν έτει 1960, να προβλέψει τα δεδομένα της σημερινής εποχής;

Πώς είναι δυνατόν ένα τόσο εξελιγμένο και εναρμονισμένο με τις σύγχρονες απαιτήσεις και την καθημερινότητα μοντέλο να ερμηνεύεται τόσο στενά έχοντας ως βάση πρότυπα τόσο παρελθοντικά έως και παρωχημένα;

Μήπως είναι καιρός να αποβληθεί αυτή η αρνητική νοοτροπία απέναντι σε οτιδήποτε σύγχρονο και να εξεταστεί η τυχόν θετική όψη της γενικότερης νομιμοποίησης των Airbnb υπό το πρίσμα της εποχής της πληροφορίας και του διαδικτύου;

Άλλωστε ο νομοθέτης ήδη δεν έχει αναγνωρίσει βάσει της ειδικής νομοθεσίας τον τρόπο αυτό εκμετάλλευσης των βραχυχρόνιων μισθώσεων; Συνεπώς ο εφαρμοστής του νόμου οφείλει να αποβάλει απαρχαιωμένες αντιλήψεις και να αντιληφθεί πως αυτές προκαλούν δυσχέρειες στην καθημερινότητα.

Φαίνεται πως για πρώτη φορά Δικαστής κοιτά με υπευθυνότητα και επίγνωση την όλη κατάσταση και τη σύγχρονη πραγματικότητα. Η συγκεκριμένη απόφαση αποτελεί και την πρώτη στα χρονικά απόφαση που δικαιώνει και προστατεύει το δικαίωμα για εκμετάλλευση ακινήτου, μέσω βραχυχρόνιων μισθώσεων τύπου Airbnb και μάλιστα υπό την ιδιαίτερη συνθήκη, όπου το ακίνητο είναι διαμέρισμα πολυκατοικίας και υπάγεται στις διατάξεις της οριζόντιας ιδιοκτησίας, δίνοντας τελικά πράσινο φως στο Airbnb!

Φαίνεται πως τα «συν» των βραχυχρόνιων μισθώσεων ίσως είναι πολύ περισσότερα τελικά, ιδιαίτερα αν λάβουμε υπόψιν μας τις νέες θέσεις εργασίας, τη διευκόλυνση πολλών ανθρώπων στην καθημερινότητά τους, την αύξηση στα εισοδήματα ιδιοκτητών που έχουν πληγεί καίρια από την οικονομική κρίση, την ανάπτυξη του τουρισμού και πολλά άλλα που έλαβε υπόψη του το δικαστήριο για να καταλήξει σε αυτήν την τόσο σημαντική απόφαση! Μάλλον ήρθε η ώρα να αποδεχθούμε όλοι μας αυτή τη νέα μορφή αστικής μίσθωσης!

Τέλος, αξίζει να αναφερθεί πως μόλις εχθές το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΔΕΕ) δικαίωσε την Airbnb σε απόφασή του, ορίζοντας ότι πρόκειται για διαδικτυακή πλατφόρμα υπηρεσιών και όχι κτηματομεσιτική εταιρεία και επομένως δεν ελέγχει ούτε δεσμεύει τους ιδιοκτήτες ή τα καταλύματα που είναι εγγεγραμμένα στην πλατφόρμα της.

Η δικηγορική εταιρία NEWLAW εξειδικεύεται σε ζητήματα που άπτονται των βραχυχρόνιων μισθώσεων και παραμένει στη διάθεση κάθε ενδιαφερομένου για την παροχή νομικών συμβουλών.

Τηλέφωνο επικοινωνίας : 2310 551 501

Τα πιο διαβασμενα