28 ΙΟΥΝΙΟΥ 2016
Η Κρίσιμη Έξοδος πριν από το Brexit

 

του Βίκτωρα Τσιλώνη

 

«Χάρη στον Sir Roger Fenwick είναι η μόνη αγγλόφωνη χώρα στην Ευρώπη.»

Το ποντίκι που βρυχάται (1959)

 

Το Brexit ήταν σίγουρα ένα πρωτόγνωρο σοκ του οποίου η βαρύτητα θα μπορούσε κάλλιστα να συγκριθεί με την είδηση ​​του πυρηνικού ατυχήματος στη Φουκουσίμα ή με την 11η Σεπτεμβρίου 2001. Ωστόσο το περιστατικό δεν συνέβη επίσημα τις πρώτες πρωινές ώρες της 24ης Ιουνίου, αλλά είχε ήδη ξεκινήσει μια εβδομάδα νωρίτερα, στις 15 Ιουνίου. Επίσης, το γεγονός πραγματοποιήθηκε στις πρόποδες των Βερνικών Άλπεων και όχι στη Γηραιά Αλβιώνα, εάν κάποιος πιστεύει στο φαινόμενο της πεταλούδας.

Κατόπιν  ενός ψηφίσματος του Ελβετικού Συμβουλίου των Πολιτειών, η Ελβετική κυβέρνηση ενημέρωσε την Ευρωπαϊκή Ένωση ότι αποσύρει την αίτηση που είχε υποβάλει το 1992 στην τότε Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα. Επιπροσθέτως, ο Ελβετός υπουργός Εξωτερικών Ντιντιέ Μπουκρχάλτερ επισήμανε ότι  η αίτηση ήταν ήδη άκυρη, αλλά αυτό  δεν άλλαξε ουσιαστικά την εικόνα της ελβετικής αποχώρησης.

Παρ’ όλα αυτά, η συντριπτική πλειοψηφία των ελληνικών μέσων μαζικής ενημέρωσης συνέχισε να αγνοεί προκλητικά τους οιωνούς με αποτέλεσμα η μεγαλύτερη ελληνική εφημερίδα «Τα Νέα», να έχει ως πρωτοσέλιδο την Παρασκευή 24 Ιουνίου 2016: «Στην κόψη του ξυραφιού: Παραμένουν στην Ευρώπη 52% - 48% σύμφωνα με τις πρώτες δημοσκοπήσεις». Τέτοιο ήταν μέγεθος του σοκ που ακόμη και η μεγαλύτερη ελληνική εφημερίδα δεν «ήθελε» να πιστέψει ότι το τελικό αποτέλεσμα θα μπορούσε να ήταν το BREXIT.

Στην Ελλάδα, εδώ και πολλά χρόνια υπήρχε η αίσθηση ότι στη πραγματικότητα ο βρετανικός λαός ποτέ δεν ήθελε να είναι μέλος του σχεδίου της Ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης (βλ. απόσπασμα από τη διάσημη βρετανική σειρά του ’80 «Μάλιστα κ. Υπουργέ»). Η περεταίρω κριτική αναφέρεται κυρίως στις σημαντικότερες αιτίες οι οποίες εδώ και υπερβολικά πολύ καιρό έχουν παρεμποδίσει την ενοποίηση της Ευρώπης όπως: 1) η έλλειψη κοινών συνόρων, και το γεγονός ότι το ΝΑΤΟ καλείται να περιπολεί στο Αιγαίο Πέλαγος και όχι η Ευρωπαϊκή Ένωση (προκειμένου να σταματήσουν τα πρόσφατα κύματα μετανάστευσης) 2) η απουσία πραγματικών Ευρωπαϊκών δημοκρατικών θεσμών (ένα αδύναμο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και μια αδύναμη Ευρωπαϊκή Επιτροπή) 3) η μη εφαρμογή κοινών οικονομικών πολιτικών. Και η προσφυγική κρίση ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι.

Αυτή τη στιγμή, ο καθένας πιστεύει ότι η προφητεία του Τζορτζ Σόρος πιθανότατα θα γίνει πραγματικότητα αφού «Η διάλυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι πρακτικά μη αναστρέψιμη». Ωστόσο, εξακολουθεί να υπάρχει κάποια ελπίδα ότι μια τέτοια μεγάλη κρίση θα μπορούσε να οδηγήσει όχι σε ένα Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά  στην ενοποίηση της Ευρώπης μέσω της θέσπισης πραγματικών δημοκρατικών Ευρωπαϊκών θεσμικών οργάνων, τκοινών συνόρων,  κοινής αμυντικής πολιτικής/στρατού και κοινής οικονομίας. Αλλά ποιος είναι αυτός που μπορεί να το φέρει εις πέρας; Κανείς στην ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή αυτή τη στιγμή δεν φαίνεται ικανός να πετύχει αυτόν τον άθλο.

Σημ. Μετάφραση μέρους συλλογικού άρθρου στο οποίο συμμετέχουν αρχισυντάκτες περιοδικών και εφημερίδων απ' όλη την Ευρώπη και δημοσιεύεται στο www.eurozine.com.

Η Κρίσιμη Έξοδος πριν από το Brexit

 

του Βίκτωρα Τσιλώνη

 

«Χάρη στον Sir Roger Fenwick είναι η μόνη αγγλόφωνη χώρα στην Ευρώπη.»

Το ποντίκι που βρυχάται (1959)

 

Το Brexit ήταν σίγουρα ένα πρωτόγνωρο σοκ του οποίου η βαρύτητα θα μπορούσε κάλλιστα να συγκριθεί με την είδηση ​​του πυρηνικού ατυχήματος στη Φουκουσίμα ή με την 11η Σεπτεμβρίου 2001. Ωστόσο το περιστατικό δεν συνέβη επίσημα τις πρώτες πρωινές ώρες της 24ης Ιουνίου, αλλά είχε ήδη ξεκινήσει μια εβδομάδα νωρίτερα, στις 15 Ιουνίου. Επίσης, το γεγονός πραγματοποιήθηκε στις πρόποδες των Βερνικών Άλπεων και όχι στη Γηραιά Αλβιώνα, εάν κάποιος πιστεύει στο φαινόμενο της πεταλούδας.

Κατόπιν  ενός ψηφίσματος του Ελβετικού Συμβουλίου των Πολιτειών, η Ελβετική κυβέρνηση ενημέρωσε την Ευρωπαϊκή Ένωση ότι αποσύρει την αίτηση που είχε υποβάλει το 1992 στην τότε Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα. Επιπροσθέτως, ο Ελβετός υπουργός Εξωτερικών Ντιντιέ Μπουκρχάλτερ επισήμανε ότι  η αίτηση ήταν ήδη άκυρη, αλλά αυτό  δεν άλλαξε ουσιαστικά την εικόνα της ελβετικής αποχώρησης.

Παρ’ όλα αυτά, η συντριπτική πλειοψηφία των ελληνικών μέσων μαζικής ενημέρωσης συνέχισε να αγνοεί προκλητικά τους οιωνούς με αποτέλεσμα η μεγαλύτερη ελληνική εφημερίδα «Τα Νέα», να έχει ως πρωτοσέλιδο την Παρασκευή 24 Ιουνίου 2016: «Στην κόψη του ξυραφιού: Παραμένουν στην Ευρώπη 52% - 48% σύμφωνα με τις πρώτες δημοσκοπήσεις». Τέτοιο ήταν μέγεθος του σοκ που ακόμη και η μεγαλύτερη ελληνική εφημερίδα δεν «ήθελε» να πιστέψει ότι το τελικό αποτέλεσμα θα μπορούσε να ήταν το BREXIT.

Στην Ελλάδα, εδώ και πολλά χρόνια υπήρχε η αίσθηση ότι στη πραγματικότητα ο βρετανικός λαός ποτέ δεν ήθελε να είναι μέλος του σχεδίου της Ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης (βλ. απόσπασμα από τη διάσημη βρετανική σειρά του ’80 «Μάλιστα κ. Υπουργέ»). Η περεταίρω κριτική αναφέρεται κυρίως στις σημαντικότερες αιτίες οι οποίες εδώ και υπερβολικά πολύ καιρό έχουν παρεμποδίσει την ενοποίηση της Ευρώπης όπως: 1) η έλλειψη κοινών συνόρων, και το γεγονός ότι το ΝΑΤΟ καλείται να περιπολεί στο Αιγαίο Πέλαγος και όχι η Ευρωπαϊκή Ένωση (προκειμένου να σταματήσουν τα πρόσφατα κύματα μετανάστευσης) 2) η απουσία πραγματικών Ευρωπαϊκών δημοκρατικών θεσμών (ένα αδύναμο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και μια αδύναμη Ευρωπαϊκή Επιτροπή) 3) η μη εφαρμογή κοινών οικονομικών πολιτικών. Και η προσφυγική κρίση ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι.

Αυτή τη στιγμή, ο καθένας πιστεύει ότι η προφητεία του Τζορτζ Σόρος πιθανότατα θα γίνει πραγματικότητα αφού «Η διάλυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι πρακτικά μη αναστρέψιμη». Ωστόσο, εξακολουθεί να υπάρχει κάποια ελπίδα ότι μια τέτοια μεγάλη κρίση θα μπορούσε να οδηγήσει όχι σε ένα Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά  στην ενοποίηση της Ευρώπης μέσω της θέσπισης πραγματικών δημοκρατικών Ευρωπαϊκών θεσμικών οργάνων, τκοινών συνόρων,  κοινής αμυντικής πολιτικής/στρατού και κοινής οικονομίας. Αλλά ποιος είναι αυτός που μπορεί να το φέρει εις πέρας; Κανείς στην ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή αυτή τη στιγμή δεν φαίνεται ικανός να πετύχει αυτόν τον άθλο.

Σημ. Μετάφραση μέρους συλλογικού άρθρου στο οποίο συμμετέχουν αρχισυντάκτες περιοδικών και εφημερίδων απ' όλη την Ευρώπη και δημοσιεύεται στο www.eurozine.com.

Τα πιο διαβασμενα